“หมั่นเตือนตน อย่าโทษคนอื่น”

บอร์ด ความรัก,หมั่นเตือนตนอย่าโทษคนอื่น ประสบการณ์ช.. โพสท์โดย มารคัส“หมั่นเตือนตน อย่าโทษคนอื่น”บัณฑิตจะมีนิสัยอยู่อย่างหนึ่งคือ หมั่นเตือนตน เวลาเจอความทุกข์ เจออุปสรรค เจอความล้มเหลว ก็จะหันมาพิจารณา เราทำผิดพลาดตรงไหน แต่ว่าคนที่มิใช่บัณฑิตก็จะไปโทษคนนั้นคนนี้ โทษที่เพื่อนร่วมงาน บางทีก็โทษดินฟ้าอากาศ อันนี้เป็นเพราะอะไร เป็นเพราะว่าความยึดมั่นในตัวกูมันเหนียวแน่นก็ได้ คนที่ยึดมั่นในตัวกู หรือมีอัตตาหนาแน่น เวลาเจอเหตุการณ์ที่ไม่เป็นไปดั่งใจ หรือว่าไม่เป็นสิ่งที่คาดคิด ก็จะโทษคนนั้นคนนี้ แม้ว่าในบางครั้งมันจะเป็นความผิดพลาดของตนเอง แต่ก็ไม่ยอมรับ หรือแม้กระทั่งเวลาเกิดอารมณ์ขึ้นมาเช่น มีความโกรธ มีความโมโห ก็ไม่ยอมรับว่าตัวเองกำลังโกรธ ตัวเองกำลังโมโห เพราะอะไร เพราะถ้ายอมรับแล้วจะไปกระทบกระแทกอัตตา เมื่อมีอัตตาหนาแน่น ตัวกูก็จะอยากแต่จะได้ยินได้ฟังเรื่องดีๆ ชื่นชมสนองอัตตาหรือตัวกู เมื่อมีตัวตนหนาแน่น ก็มีความสำคัญมั่นหมายว่า กูเก่ง กูแน่ กูดี มีความผิดพลาดก็ยอมรับไม่ได้ว่าเป็นเพราะความเผลอเรอ เป็นเพราะความขาดสติ เป็นเพราะความวู่วาม เป็นเพราะไม่ระแวดระวังเพียงพอ หรือไม่เตรียมการดีพอ กลับไปโทษคนนั้นคนนี้ เป็นเพราะตัวกูยอมรับไม่ได้ว่าตัวเองผิดพลาด ตัวเองบกพร่องแต่ผู้ที่มีปัญญาหรือเป็นบัณฑิต ก็จะมีนิสัยคือมุ่งฝึกตน เพราะฉะนั้น เมื่อมีความผิดพลาดพลั้งเผลอเกิดขึ้น ก็จะพยายามปรับปรุงให้ดีขึ้น ซึ่งเริ่มต้นจากการที่ยอมรับความผิดพลาดความบกพร่อง หรือยอมรับว่าตัวเองมีอารมณ์โกรธ ตัวเองมีความโลภ ตัวเองวู่วาม เมื่อยอมรับความจริงที่เกิดกับตนเองได้ แม้ว่าจะเป็นความจริงที่เป็นลบ โอกาสที่จะปรับปรุงตนเองก็เกิดขึ้นได้ ผู้ที่เป็นบัณฑิตก็จะพยายามมองหาว่าตัวเอง มีจุดที่ต้องปรับปรุงแก้ไขตรงไหน และยินดีรับฟังคำวิพากษ์วิจารณ์ ในทางตรงข้ามคนที่มีอัตตาหนาแน่น แม้จะมีความฉลาด มีปริญญาหลายใบ แต่อัตตาก็พยายามจะปกป้องตนเอง ซึ่งที่จริงก็คือปกป้องกิเลส ไม่ยอมรับ ก็จะโทษโน่นโทษนี่ มีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกัน มีเรื่องขัดแย้งกันก็โทษคนนั้นคนนี้ แทนที่จะมองว่า เป็นเพราะเรา เป็นเพราะความผิดพลาดของเรา เพราะฉะนั้นเรื่องที่เล่ามาให้ข้อคิดที่ดีมาก ในการที่จะกลับมาพิจารณาตัวเราว่าเราเป็นคนประเภทไหน เป็นคนที่ชอบมองลบหรือมองบวก เป็นคนที่มุ่งตำหนิคนอื่น หรือว่ามองเห็นข้อผิดพลาดของตนเองพระไพศาล วิสาโล